امیرالمومنین امام على علیه‌السلام فرمودند:
سوگند به آن که همه آواها را مىشنود، هیچ کس دلى را شادمان نسازد مگر آن که خداوند از آن شادمانى لطفى بیافریند و بدان گاه که گرفتارى و مصیبتى بدو رسد آن لطف، همچون آبى که در نشیب روان گردد، به سوى آن مصیبت و گرفتارى سرازیر شود و آن را از او دور گرداند، همچنان که شتر غریبه (از میان رمه شتران) رانده مىشود.
متن حدیث:
امیر المؤمنین علیٌّ علیه‌السلام:
فَوَالذی وَسِعَ سَمعُهُ
الأصواتَ، ما مِن أحَدٍ أودَعَ قَلبا سُرورا إلاّ وخَلَقَ اللّهُ لَهُ
مِن ذلکَ السُّرورِ لُطفا، فإذا نَزَلَتْ بهِ نائبَةٌ جَرى إلَیها کالماءِ
فی انحِدارِهِ حتّى یَطرُدَها عَنهُ ، کَما تُطرَدُ غَرِیبَةُ الإبلِ.
«نهج البلاغه، حکمت 257»
۱۰
آذر
یک پاداش زیارت امام حسین علیه‌السلام
امام جعفر صادق علیه‌السلام نقل می‌فرماید که امام حسین
علیه‌السلام فرمود: من کشته اشک هستم. درحالی شهید شدم که اندوهگین بودم. و
سزاوار است غمزده‌ای به زیارت من نیاید، مگر این که خداوند او را خوشحال
نزد خانواده اش بازگرداند.
متن حدیث:
عن
ابی عبدالله علیه‌السلام قال: قال الحسین علیه‌السلام: انا قتیل العبره
قتلت مکروباً و حقیق علی الله ان لا یاتینی مکروب قط الارده الله او اقبله
الی اهله مسرورا.
«بحارالانوار،ج 44، ص 279 - ثواب الاعمال، ص207- کامل الزیارات،ص109»
Holy Quran and the story of Pharaoh Ramses II (Firaun Mummy) Miracle of Islam
A
miracle, by definition, is a supernatural event beyond the laws of
science; it is fulfilled only by Allah's will and power. It has
significance and can be confirmed only by those who directly witnessed
the event in time.
When Francisco Mitra became the president of France in 1981, France requested from the Egyptian government to host the mummy of Pharaoh. For the purpose of running laboratory and archeological examinations on the mummy of the most notorious dictator ever lived on earth. Upon arrival, very royal attendants were there including the French president himself and all ministers who bowed in honor for the Firaun Mummy.
When the ceremony ended, the mummy was carried to a specially-designed section at the Archeology Centre of France. Were it started to be tested by the greatest French archeological and anatomical scientists in order to discover more about such a great Firaun Mummy.
The scientists were headed by Professor Maurice Bucaille. The scientists were trying to restore the mummy while Professor Maurice Bucaille was mainly concerned with how did this mummy died? The final report of the scientists was released late at night which states that the remaining salt in the mummy is an overt evidence that it was drawn in the sea, and the body was rescued very shortly where it was immediately embalmed to be saved.
An amazing thing was still confusing Professor Maurice Bucaille is that how could this body possibly be safer than any other mummy despite being taken out of the sea up until this time. Professor Maurice Bucaille was writing his final report on what he thought would be a new discovery about saving Pharaoh's body immediately after his death and embalming it.
Note: The picture shown above is the dead body of Ramses II, the Egyptian King in the era of Prophet Moses (pbuh). Its age is approximately 3000 years old and it was found by the Red Sea, at the place called Jabalain, and is now on display in the Royal Mummies Chamber of the Egyptian Museum in Cairo.
And there, someone whispered to him that Muslims claim to know something about the drowning of this mummy. Yet Professor Maurice Bucaille firmly denied such thing saying that it's impossible to discover this without the development of science and without using his high-tech and complicated laboratories and computers.
To his surprise, he was told that Muslims believe in a book called "Holy Quran" and this Holy Quran narrates the story of Pharaoh's drowning and ensures the safety of his body after his death as to be a Sign to mankind.
Professor Maurice Bucaille couldn't believe his own ears and started to wonder: How can a book existed 1400 years ago speak about the mummy that was only found 111 years ago, in 1898? How can that be possible while the ancient Egyptian heritage was discovered only a few decades ago and no one knew about it before?
Professor Maurice Bucaille sat down pondering on what he was told about the book of Muslims, Holy Quran while his Holy Book (The Bible) narrates only the drowning of Pharaoh without saying anything about his body.
"Is it possible that this mummy in front of me is the one who was chasing Prophet Moses?" "Is it possible that Prophet Muhammad knew this 1400 years ago?"
Professor Maurice Bucaille couldn't sleep that night till they brought him the Old Testament where he read: "And the waters returned, and covered the chariots, and the horsemen, and all the host of Pharaoh that came into the sea after them; there remained not so much as one of them. (Exodus 14:28) But overthrew Pharaoh and his host in the Red sea: for his mercy endureth for ever. (Psalm 136:15) For the horse of Pharaoh went in with his chariots and with his horsemen into the sea, and the LORD brought again the waters of the sea upon them; but the Children of Israel went on dry land in the midst of the sea. (Exodus 15:19)"
Professor Maurice Bucaille was surprised that the Holy Book (The Bible) didn't mention about the destiny of the body and that it will be saved.
When the scientists were done with the mummy, France retuned it to Egypt, but Professor Maurice Bucaille couldn't rest for a moment since he was told that Muslims know about the safety of the body from Holy Quran. So, he decided to travel and meet anatomy Muslim scientists and there he spoke about his discovery of the safety of the mummy after its death in the sea and so on.
One of the Muslim scientists stood up and simply opened Holy Quran and pointed to the Professor at one verse: "We brought the Children of Israel across the sea and Pharaoh and his troops pursued them out of tyranny and enmity. Then, when he was on the point of drowning, he (Pharaoh) said, I believe that there is no god but Him in whom the Children of Israel believe. I am of those who submit (to Allah in Islam). What! Now! And indeed you disobeyed before and you were of the mischief-makers. This day shall We save you in your body, that you may be a Sign to those who come after you! But verily, many among mankind are neglectful of Our Signs." (Holy Quran 10:90-92)
Professor Maurice Bucaille was struck when he read that and immediately stood in front of the crowd and said loudly: "I believe in Islam, I believe in Holy Quran."
Then he went back to France with a different face he traveled with. In France, he dedicated 10 years investigating the scientific discoveries and comparing them with Holy Quran and trying to come up with one scientific contradiction with Holy Quran. Finally he quoted one verse from Holy Quran to be his conclusion:
"No falsehood can approach it (this book) from before or behind it: it is sent down by One Full of Wisdom, Worthy of all praise." (Holy Quran 41:42)
{فَالْیَوْمَ نُنَجِّیکَ بِبَدَنِکَ لِتَکُونَ لِمَنْ خَلْفَکَ آیَةً وَإِنَّ کَثِیراً مِنَ النَّاسِ عَنْ آیَاتِنَا لَغَافِلُونَ}
یونس:۹۲
هنگامی که فرانسوا میتران در سال 1981 میلادی زمام امور فرانسه را بر عهده گرفت،ازمصر تقاضا شد تا جسد مومیایی شده فرعون را برای برخی آزمایشها و تحقیقات از مصر به فرانسه منتقل کند.
جسد فرعون به مکانی با شرایط خاص در مرکز آثار فرانسه انتقال داده شد تا بزرگترین دانشمندان باستانشناس به همراه بهترین جراحان و کالبد شکافان فرانسه، آزمایشات خود را بر روی این جسد و کشف اسرار متعلق به آن شروع کنند.
رئیس این گروه تحقیق و ترمیم جسد یکی از بزرگترین دانشمندان فرانسه به نام پروفسور موریس بوکای بود، او بر خلاف سایرین که قصد ترمیم جسد داشتند، در صدد کشف راز و چگونگی مرگ این فرعون بود.
تحقیقات پروفسور بوکای همچنان ادامه داشت تا اینکه در ساعات پایانی شب نتایج نهایی ظاهر شد بقایای نمکی که پس از ساعت ها تحقیق بر حسد فرعون کشف شد دال بر این بود که او در دریا غرق شده و مرده است و پس از خارج کردن جسد او در دریا غرق شده و مرده است و پس از خارج کردن جسد او از دریا برای حفظ جسد، آن را مومیایی کرده اند. اما مسئله غریب و آنچه باعث تعجب بیش از حد پروفسور بوکای شده بود این مسئله بود که چگونه این جسد سالمتر از سایر اجساد، باقی مانده در حالی که این جسد از دریا بیرون کشیده شده است.
حیرت و سردرگمی پروفسور دوچندان شد وقتی دید نتیجه تحقیق کاملا مطابق با نظر مسلمانان در مورد غرق شدن فرعون است و از خود سئوال می کرد که چگونه این امر ممکن است با توجه به اینکه این مومیایی در سال 1898 میلادی و تقریبا در حدود 200 سال قبل کشف شده است،در حالی که قرآن مسلمانان قبل از 1400 سال پیدا شده است؟!
چگونه با عقل جور در می آید در حالی که نه عرب و نه هیج انسان دیگری از مومیایی شدن فراعنه توسط مصریان قدیم آگاهی نداشته و زمان زیادی از کشف این مسئوله نمی گذرد؟!
و آیا ممکن است محمد(ص) هزار سال قبل از این قضیه خبر داشته؟ پروفسور موریس بوکای تورات و انجیل را بررسی کرد اما هیچ ذکری از نجات جسد فرعون به میان نیاورده بودند.
پس از اتمام تحقیق و ترمیم جسد فرعون، آن را به مصر بازگرداندند ولی موریس بوکای خاطرش آرام نگرفت تا اینکه تصمیم به سفر کشورهای اسلامی گرفت تا از صحت خبر ذر مورد ذکر نجات جسد فرعون توسط قرآن اطمینان حاصل کند. یکی از مسلمانان قرآن را باز کرد و آیه 92 سوره یونس را برای او تلاوت نمود.
این آیه او را بسیار تحت تاثیر قرار داد و لرزه بر اندام او انداخت و با صدای بلند فریاد زد: من به اسلام داخل شدم و به این قرآن ایمان آوردم موریس بوکای با تغییرات بسیاری در فکر و اندیشه و آیین به فرانسه بازگشت و دهها سال در مورد تطابق حقائق علمی کشف شده در عصر جدید با آیه های قرآن تحقیق کرد و حتی یک مورد از آیات قرآن را نیافت که با حقایق ثابت علمی تناقض داشته باشد. و بر ایمان او به کلام الله جل جلاله افزوده شد ( لایاتیه الباطل من بین یدیه و لا من خلفه تنریل من حکیم حمید).
فالیوم ننجیک ببدنک لتکون لمن خلفک ءایه و ان کثیرا من الناس عن ءایتنا لغفلون/92-یونس
پس امروز بدن و جسد(بی جان تو را ) از امواج رهایی می بخشیم به این دلیل که برای آیندگان نشانه ای از سرانجام گناه باشی تا افراد ظالم از تو عبرت گرفته و دست از ستم خود بکشند و افراد مومن برا ایمانشان افزوده شود و با اراده محکم تری براساس اعتقادات خویش عمل کنند، اما بسیاری از مردم از آیات و نشانه های ما غافلند.
منبع: پیش شماره خرداد 89
نشریه فرهنگی مادبه- دانشگاه علوم و فنون قرآن کریم
نسان در زندگى خویش، با ادراکاتى فراتر از حس ظاهرى روبه رو شده است؛ ادراکاتى که برخى از آنها با حقیقت و ایمان رابطه استوارى دارد.
11th National Festival of Best Idea
ایده چیست:
ایده : یک مفهوم یا یک اثر ذهنی است.
خلاقیت: بوجود آوردن چیزی نو در ارتباط با بشریت از روشی دور از انتظار و جدید است.
ایده برتر: ایده خلاقی است که راهکار بهتر و با ارزشتر را برای حل چالش موجود، پاسخ به یک نیاز و کشف دنیای ناشناخته ارائه و پاسخگوی سوالات زیر باشد:
چالش پیش رو چیست؟
مخاطب آن کیست؟
راهکار جدید ارائه شده چیست؟
http://www.best-idea.ir/
۱۱
آبان
امروز فضای مجازی با بستن دریچه تعقّل و تدبّر و تفکّر به روی انسان‌ها، بیشتر مخاطبانش را به سوی غفلتکده‌هایی رهنمون می‌سازد که در آن، انسان، خدا را فراموش می‌کند.
می‌گویند در مراکز لهو و لعب دنیای غرب، نه پنجره‌ای به بیرون باز است که طلوع و غروب خورشید را نشان دهد و نه ساعتی بر دیوار که کسی گذر زمان را دریابد؛ ساکنان این میکده‌ها و عشرتکده‌های دنیای نوین، در زمانی خارج از زمان‌ها و مکانی جدای از مکان‌ها، شهروندِ شهری هستند که «غفلت» وجه تشابه همه آنان است؛ غفلت از خدا، غفلت از خود، غفلت از جامعه و حتی غفلت از گذر زمان؛ آنان مشغول به چریدن در مرتعی مرگبار، چنان سرخوشند که آنجا را شکرستان عالَم می‌پندارند.
فضای مجازی امروز، بیش از آنکه دریچه‌ای به روی آگاهی و معرفت باشد، به غفلت‌خانه‌هایی می‌ماند که مخاطبان و کاربران خود را در زمانی غیر زمان‌ها و مکانی غیر مکان‌ها، چنان مست شکرستانی خیالی کرده است که نه طلوع و غروب خورشید را نظاره می‌کنند و نه متوجه گذران عمرند؛ مدهوش و مبهوت از واقعیت‌های مجازشده و مجازهای حقیقت‌نما، با این تفاوت که این غفلتکده مدرن‌تر و جذاب‌تر و گسترده‌تر از هر میکده‌ای، از کاربران خود چنان کارگرانی می‌سازد که در برابر بیگاریشان پول به صاحبکار می‌پردازند! و این صاحبِ غفلتکده نوین نه فقط زمانِ خواب و خوراکشان را مشخص بلکه به آنان چگونه اندیشیدن را می‌آموزد و «غفلت» و در غفلت ماندن را برایشان جهان‌بین و فلسفه خلقت معنا می‌کند!
تعقّل در آفرینش، تدبّر در مراتب و مراحل وجودی انسان، تفکّر در آغاز و انجام هستی و پدیده‌های آن و تأمل و عبرت‌آموزی از سرگذشت و سرنوشت تمدن‌ها و انسان‌ها، تنها بخشی از آموز‌ه‌های قرآنی در نهی از «غفلت» و امر به «معروف» است، آن هم به انسانی که چنان بر قله کائنات تکیه زده که مدال پرافتخار «خلیفه الهی» را بر سینه خویش آویخته است که آن را با هیچ شیرینی حتی اُخروی معاوضه نمی‌کند، تا چه رسد به شکر و شکرستان کاذب!
امروز فضای مجازی با بستن دریچه تعقّل و تدبّر و تفکّر به روی انسان‌ها، بیشتر مخاطبانش را به سوی غفلتکده‌هایی رهنمون می‌سازد که در آن، انسان، خدا را فراموش می‌کند و خداوند هم به سبب چنین فراموشی آنان را در شادمانی ظاهری و شکرستان دروغین رها می‌سازد، گویی بیشتر مخاطبان این فضا مصداق بارز این آیه کریمه‌اند: «فَلَمّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِهِ فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أَبْوابَ کُلِّ شَیْ ءٍ حَتّى إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْناهُمْ بَغْتَه فَإِذا هُمْ مُبْلِسُونَ»1
و چون آنچه به یاد ایشان آورده شده بود فراموش کردند، درهای همه چیز را به روی آنان گشودیم، تا آنکه به آنچه به ایشان داده شد، شادمان شدند (و غرق در شادخواری گشتند) در آن هنگام ناگهان آنان را (به عذاب) فرا گرفتیم پس آن‌گاه بود که نومید ماندند.
پدیده فضای مجازی هرچه که باشد؛ امروز خواسته و ناخواسته به زندگی بشر پا نهاده است و برای اکثریت مخاطب خود به سان «غفلتکده» بی‌زمان و مکان، انسان را با «غفلت‌آفرینی» از مقام «معرفت» و صعود به سوی خلیفه الهی، در شکرستانی کاذب تا مقام مَگسی تنزّل داده است، چاره رهایی از این قفس نوین و این حیات مَگسی، تنها بازگشت به شناخت عنصر وجودی خود و رابطه آن با این پدیده نوظهور است تا مرز خود را تا «ویِل» غفلت و مقام مگسی نازل نکند و چه زیبا گفت حافظ که
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
وه که بس بی‌خبر از غلغل چندین جَرسی
بال بگشا و صغیر از شجر طوبی زن
حیف باشد چو تو مرغی که اسیر قفسی
چه شکرهاست در این شهر که قانع شده‌اند
شاهبازان طریقت به مقام مگسی
لَمَعَ البَرقُ من الطّور و آنستُ بِهِ
فَلُعَلّی لَکَ آتٍ بشهابٍ قَبَسٍ2
پی‌نوشت‌ها:
1. انعام، 44.
2. دیوان حافظ.
فصلنامه فرهنگ پویا-29
۱۱
آبان
قایی اظهار می‌کرد: آن احادیث منتخبی را که برای خودت ذخیره کردی، برای ما هم بخوان! من هم گفتم: یک دور احادیث را می‌خوانم، اما واقعاً آن حدیثی که همیشه مانند ترازو همراه من است، اینکه فرمود: «یابن آدم تفرغ لعبادتی املا قلبک غنی»!
با آغاز ماه محرم الحرام هیأت در مساجد و حسینیه‌های سراسر کشور بر پا می‌شود و عزاداران حسینی پای صحبت کارشناسان دینی می‌نشینند و بعد از آن در مصیبت عزای سید و سالار شهیدان اشک ماتم می‌ریزند.
یکی از این سخنوران نامی و درس‌آموز، مرحوم آیتالله عبدالکریم حق‌شناس بود که سخنانش هنوز بوی تازگی و معرفت ناب می‌دهند:
* اصلاح نفسی پیش از تصلب اخلاق بد
«بادروا إلی تحصیل السعادت قبل أن تستحکم فیکم الملکات المهلکة و العادات المفسدة» اگر یک صفت بد در تو جوانه زده، مثل غیبت کردن، اهانت کردن، زبان را رها کردن و هر چیزی را به زبان آوردن، هرچه دل خواست را انجام دادن و... زود با آن مقابله کن و نگذار رشد کند و ریشه بدواند.
عصری که داشتیم می‌آمدیم، دیدم جمعیتی از این جوان‌ها در کوچه جمعند. به رفیقم گفتم: «چه شده که این همه آدم اینجا جمع شده‌اند؟!» او گفت: «این‌ها جمع شدند که بازی کنند.» بازی؟! آقا بعد از بیست، سی‌سال می‌خواهد بازی کند؟! وقتی بچه‌ها، حضرت یحیی(ع) را برای بازی دعوت کردند، فرمود: «والله ما للعب خلقنا»؛ ما برای بازی خلق نشده‌ایم. باید مبادرت کرد تا این عادات مفسده و بد، قوی نشود و به سنین بالاتر نرسد.
«فإن إزالة الرذائل بعد استحکامها فی غایة الصعوبة»؛ ازاله رذائل یعنی برطرف کردن صفت‌های زشت و بد. این کار بعد از آنکه اوصاف ناشایست استحکام یافت، بسیار مشکل است. شیطان هست، نفس هم هست، حوادث روز هم هست، جوانی و غرایز تو هم هست که مدام به سیر سفلی دعوت می‌کند! آیا این کار آسان است؟! زود باید این خلقیات را ریشه‌کن کرد که این کار راحت‌تر از مقابله و درمان بعد از استحکام آنهاست.
«و المجاهده مع احزاب الشیاطین بعد الکبر فلا یفید الأثر»؛ مبارزه با شیطان در پیری، خیلی کم اثر دارد. «والغلبة على النفس الامارة بعد ضعف الهرم فى غایة الاشکال»؛ سن و سالت هم که بالا برود، تصمیمت هم کم‌قوت می‌شود. لذا باید همین الان که دوران دوران دم است و جوان هستی، خودت را بسازی و درمان کنی. اما وقتی که مزاجت بلغمی شد، تصمیمت هم بلغمی می‌شود و دیگر رمق ندارد بابا‌جان! برای همین است که دکتری نوشته بود: «عقل سالم، در بدن سالم است».
«إلا أنه فی أی حال لا ینبغی أن تیأسوا من روح الله، فاجتهدوا بقدر القوة والاستطاعة»؛ هر چه می‌توانید، اجتهاد و تلاش کنید! زحمت بکشید، تصمیم بگیرد و از رحمت خدا ناامید نشوید! «فإنه خیر من التمادی فی الباطل، فلعل اللّه یدرککم بعظیم رحمته»؛ کاری بکن و بی‌خودی در جا نزن! ای داد بی‌داد! تو حرکت کن تا شاید مورد رحمت الهی قرار بگیری و نجات یابی. در جا نزن و ساکن نباش!
اگر من به حضرت صانع یقین داشته باشم، علامتش این است که وجود و عدم اشیاء در نظر من یکسان است؛ مالم زیاد باشد یا نباشد، کسی مرا مدح و ذم کند و... همه این‌ها برایم یکی است؛ عزت و ذلت ظاهری برایم یکسان است. این، دلیل و نشانه یقین است. آن وقت چنین کسی، حق دارد که بگوید: «لا مُؤثّرَ فی الوجود الا الله» داداش جان!
ولی جانبعالی وقتی که مباحثه می‌کنی، اگر هم مباحثه‌ات بگوید که تو نفهمیدی، دو روز با او قهر می‌کنی که چرا به من گفت: «تو؟!» پس معلوم می‌شود که تو در مکتب امام صادق(ع)، در کلاس تهیه و مقدمات هستی! به دوره پیش دبستانی که بچه‌های کوچک را قبل از کلاس اول در آن کلاس می‌برند تا تمرین کنند و بفهمند که مدرسه یعنی چه، می‌گویند: کلاس تهیه. تو هم آنجا هستی و مدام داری درجا می‌زنی! آنچه که سعادت آینده شما را تأمین کند، برایتان بیان کردم. إن‌شاءالله تبارک و تعالی که شما به موقعیت خودتان توجه پیدا کنید.
*تذکری نسبت به علم و عبادت
قال رسول‌الله صلی الله علیه و آله و سلم: «مَنْ سَلَکَ طَرِیقاً یَطْلُبُ فِیهِ عِلْماً سَلَکَ اَللَّهُ بِهِ طَرِیقاً إِلَى اَلْجَنَّةِ»؛ هر کس که طریق علم را طی کند قطعاً راهی به سوی بهشت برای خود باز کرده است، «وَ إِنَّ الْمَلَائِکَةَ لَتَضَعُ أَجْنِحَتَهَا لِطَالِبِ الْعِلْمِ رِضًا بِهِ»؛ و ملائکه بال‌های خودشان را خاضعانه زیر پای طالب علم پهن می‌کنند؛ یعنی برای طالب علم کرنش کرده و به او اظهار خشنودی و رضایت می‌کنند، «وَ إِنَّهُ لَیَسْتَغْفِرُ لِطَالِبِ اَلْعِلْمِ مَنْ فِی اَلسَّمَاءِ وَ مَنْ فِی اَلْأَرْضِ حَتَّى اَلْحُوتِ فِی اَلْبَحْرِ»؛ همه کسانی که در آسمان‌ها و زمین هستند حتی ماهی‌های دریا برای طالب علم استغفار می‌کنند.
*فضیلت عشق به عبادت و آثار آن
«أَفْضَلُ النَّاسِ مَنْ عَشِقَ الْعِبَادَهَ»؛ کسی که عاشق بندگی باشد، از همه مردم برتر است». «فَعَانَقَهَا وَ أَحَبَّهَا بِقَلْبِهِ وَ بَاشَرَهَا بِجَسَدِهِ وَ تَفَرَّغَ لَهَا فَهُوَ لَا یُبَالِی عَلَى مَا أَصْبَحَ مِنَ الدُّنْیَا عَلَى عُسْرٍ أَمْ عَلَى یُسْرٍ»؛ عاشق عبادت باشد، به آن بچسبد و وقت خودش را برای عبادت خالی کند. این فرد، برترین مردم است.
به خاطرم می‌آید در ایام تحصیل، هم‌مباحثه بنده که عاشق علم بود، به من گفت: یک شب خانواده هر چه به من تذکر می‌دادند که ساعت گذشته، باید شام بخوری، من اعتنا نمی‌کردم و می‌گفتم: حالا ابتدای مطلب است و من مشغول فکر کردن هستم. دو مرتبه، سه مرتبه و چهار مرتبه تذکر دادند، من می‌گفتم که وسط مطلب است. یک مرتبه دیدم دارند اذان صبح را می‌گویند! این علامت عشق است. آیا ما هم نسبت به بندگی پروردگار این طور اظهار علاقه می‌کنیم؟ آیا همین طور که این آقا به واسطه عشق و علاقه به تحصیل، از خوراک و دیگر لذات طبیعی و این قبیل ملذات مادی صرف‌نظر کرد، ما هم نسبت به بندگی پروردگار این کار را می‌کنیم؟!
یک صبح به اخلاص بیا بر در ما/گر کار تو از ما نگشاید گله کن
*«حواس‌پرتی» دلیل عدم استجابت دعا
این آیه «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکمْ»؛ که هر وقت سحرها شما پیچ رادیو را باز کنید، آن را برای شما می‌خواند، به چه معناست؟! مستجاب نشدن دعا برای آن است که ما حقیقتاً کس دیگری را می‌خوانیم و حواسمان جای دیگر است. اگر واقعاً با تمام سراسر وجودمان، پروردگار را بخوانیم، او هم ما را اجابت می‌کند. به واقع عرض می‌کنم که در بنده روسیاه این‌طور است، که همه اعضا و جوارحم التماس می‌کنند که این روح را از قفس تن نجات بده! این یوسف کنعانی را که در ته چاه حبس کردی از زیربار این بندها خارج کن! آدم باید بخواهد، آن وقت اگر ندادند، گِله کند.
*ضمانت الهی برای عوض شدن زندگی
«أما بعد فإنی اوصیک بتقوی الله عزوجل فإن الله قد ضمن لمن اتقاه أن یحوله عما یکره إلی ما یحب»؛ برای اینکه پروردگار عزیز را اطاعت کرده است، آن چیزی که فعلاً مطابق میلش نیست، آن چیزی که فعلاً به آن علاقه ندارد، برایش پیش آماده است، اما این حالت دائمی نیست؛ چون خدا ضمانت کرده که او کاری می‌کند که همه چیز عوض شود و روزگار، ملائم طبع او بچرخد.
آقایی اظهار می‌کرد: «آن احادیث منتخبی را که برای خودت ذخیره کردی، برای ما هم بخوان!» من هم گفتم: «یک دور احادیث را می‌خوانم»، اما واقعاً آن حدیثی که همیشه مانند ترازو همراه من است و من همیشه خود را با آن می‌کشم، این است که فرمود: «یابن آدم تفرغ لعبادتی املا قلبک غنی»؛ ای پسر آدم! اگر به من توجه کامل داشته باشی، اگر همه کارهایت بندگی باشد، من قلب تو را پر از بی‌نیازی می‌کنم! یعنی کاری می‌کنم که تنها کسی که به وجود آورنده کائنات است را مؤثر در وجود بدانی و به هیچ کس دیگر توجه نکنی!»، «وَ لَا أَکِلْکَ إِلَى طَلَبِکَ وَ عَلَیَّ أَنْ أَسُدَّ فَاقَتَکَ»؛ و من خودم بیچارگی‌های تو را برطرف می‌کنم.
صدر و ذیل این حدیث، با هم مرتبط است؛ یعنی هر چقدر که احتیاجات شما مانده است، معلوم می‌شود که از عبودیت کم گذاشته‌اید و هر چه که عبودیت و توجه بیشتری نسبت به پروردگار برای شما حاصل شود، احتیاجات شما نیز مرتفع می‌شود.
در خواب همین قدر از روایت را برای بنده خواندند؛ چون من اظهار احتیاج کرده بودم، البته نه در مقام مادی، بلکه در مقام علمی، که آیا یک طوری می‌شود که این احتیاجات علمی ما به کلی برطرف شود؟ این روایت را برای بنده خواندند، یعنی قلبت را از غیر من خالی کن!
اما در نسخه کافی اضافه بر این هم مطلبی آمده است؛ به قول آقایان اهل علم: «اضف الی ذلک»؛ یعنی این را هم اضافه کن: «وَ أَمْلَأَ قَلْبَکَ خَوْفاً مِنِّی»؛ اگر تو این گونه باشی، قلبت را نیز از خوف خود پر می‌کنم، وقتی که قلب من از خوف پروردگار پر شد، دیگر محرمات پروردگار را انجام نمی‌دهم.
خاک بر سر من! بعضی از جوان‌ها هستند که علاوه بر اینکه در مقام مبارزه و رفع موانع، نفس خودشان را در امیال و محرمات جلوگیری کرده‌اند، در مشتبهات و مکروهات هم مراقبت و جلوگیری دارند و می‌خواهند به آداب و اخلاق انسانیت متأدب باشند، ولی ما هنوز در مرحله‌ای اول معطل مانده‌ایم و اگر بتوانیم، جلوی نفس خودمان را در مقام محرمات بگیریم.
داداش‌جان! به قدری که مجاهده می‌کنید، به درجات و مقامات خواهید رسید! کسی که مجاهده کند، برای «خودش» مجاهده کرده است و اگر چنانچه خدای نکرده معصیت کرده باشد، بر علیه «خودش» اقدام کرده است.
*«مجاهده و مراقبه» تنها راه تزکیه و وصول
تزکیه نفس، تصفیه قلب و عروج به مراتب عالیه، جز با مراقبه کامل و زحمت زیاد میسر نمی‌شود: «ایُمکِن الوُصولُ إلاّ بالمواظَبَةِ التّامّةِ عَلیها و الإجتِهادِ الشَّدید فِیها»؛ اگر کسی می‌خواهد به مراتب عالیه برسد، باید از راه تصفیه قلب و تزکیه نفس مسیر را طی کند که آن هم زحمت زیاد لازم دارد، اما:
کوی جانان را که صد کوه و بیابان در ره است/رفتم از راه دل و دیدم که ره یک گام بود
باید همت کنی و بگذری تا اینکه إن‌شاءالله تبارک و تعالی این یوسف کنعانی را از ته چاه طبیعت به درآوری آقا جان!
و اولین قدم این راه، تحصیل علم است. بالاترین علم‌ها که ما وظیفه داریم بعد از این، از آن پیروی کنیم، علمی است که قلب ما را اصلاح کند.
حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام می‌فرماید: «مبادا آن علمی که تحصیلش بر تو واجب نیست، تو را از علمی که تحصیلش بر تو واجب است و از تو درباره آن سؤال می‌کنند، بازدارد»، نکند آن علم، مانع و رادع این علم باشد!
قال الباقر علیه‌السلام: «جَاهِد هَوَاکَ کَمَا تُجَاهِدُ عَدُوَّک»؛ باید با هوای نفس مبارزه کنی داداش جان! جوان‌ها! شیطان و هوای نفس، مخصوصاً شما را به منافیات اخلاق و چیزهایی که خلاف دستور شرع انور است دعوت می‌کنند. برای همین باید مجاهده کنید. شرع می‌گوید: باید دنبال علومی بروی که برای اصلاح نفست مفید است، اما تو سراغ علومی رفته‌ای که ربطی به دینت ندارد و فقط زرق و برق دنیایی دارد؟ باید با این القائات شیطانی و نفسانی مثل دشمن مقابله و مجاهده کنی.
«فیجب علی السالک أن یقهرها و یحبسها عن حجوزاتها»؛ پس باید کسی که می‌خواهد سیر إلی‌الله کند، نفسش را حبس کند. امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرماید: «احترز والله عن حلال الصافی»؛ متقین از حلال صافی هم احتراز می‌کنند؛ یعنی از حلال هم به قدر ضرورت می‌گیرند؛ نه بیشتر، این به خاطر آن نیست که انسان در مورد حلال صافی هم مورد عقاب و عتاب است، بلکه آنها می‌خواهند سیر تکاملی خود را در همین دنیا داشته باشند و بیش از قدر ضرورت به حلال دنیا هم مشغول نشوند، لذا با خود می‌گویند: مبادا این حلال، از سیر تکاملی ما جلوگیری کند!
لذا حضرت فرمود که شیطان دنبال غافلان می‌گردد؛ چون کسی که اوقاتش را به اهمال و اغفال می‌گذارند، صید شیطان است و دیگر نمی‌تواند مجاهده کند.
إن‌شاءالله امیدوارم که شما رغبت مرا زیاد کنید و طوری نشود کتابچه‌ای که من برای شما در آن مطالعاتم را ثبت کرده‌ام و احادیثی که واقعاً به مقتضای حال و مجلس است را فراموش کنم و چیزی که فعلاً محل حاجت جمع نیست را بیاورم! خدا عاقبت شما را به خیر کند.
۱۰
آبان
زمانی بر مردم خواهد
آمد که چهره شان چهره انسانی و قلوبشان قلوب شیطانی است. مانند گرگ های
بیابانی خون می ریزند، از کارهای بد یکدیگر را نهی نمی کنند. اگر آنها را
تبعیت کنی، تو را به تردید می اندازند.
زمانی بر مردم خواهد آمد که چهره شان چهره انسانی و قلوبشان قلوب شیطانی
است. مانند گرگ های بیابانی خون می ریزند، از کارهای بد یکدیگر را نهی نمی
کنند. اگر آنها را تبعیت کنی، تو را به تردید می اندازند.
واژه
«آخرالزمان» یکی از واژه‌هایی است که بارها در روایات پیشوایان معصوم(ع) و
متون ادیان الهی آمده است. آخرالزمان نه فقط یک دوره زمانی خاص است، بلکه
واقعاً به مرحله‌ای ویژه در پایان زمان اتلاق می‌شود. فهم زمانی دقیق و
تعیین این دوره، بسیار سخت و بلکه ناممکن است.
به
همین خاطر، ادیان به بیان خصوصیات این دوره پرداخته‌اند. البته به نظر می
رسد آخرالزمان از چنان وسعت زمانی ای برخوردار باشد که بتوان مطمئن بود
هنوز تا پایان زمان، راه درازی مانده است. چرا که پیامبر اکرم(ص) در ادیان
الهی، پیامبر آخرالزمان معرفی شده است و زمان ظهور امام عصر(عج) نیز
آخرالزمان بیان شده است و زمان وقوع قیامت هم آخرالزمان معرفی شده است. در
متون دینی ما بارها عبارت آخرالزمان آمده است، در این میان ویژگی های
متفاوتی از آخرالزمان ذکر شده که کنار هم قرار دادن آنها می تواند تصویر
روشنی از آخرالزمان به ما بدهد.
مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم درباره «دینداری در آخرالزمان» در یادداشتی می‌نویسد:
پیامبر اکرم اسلام(ص) فرموده اند: «یکون فی آخر الزمان عباد جهّال و قرّاء فسقه»(1)؛ در آخر الزمان، پرستش گرانی نادان و قرآن خوانانی گناهکار (و فاسق) خواهد بود.
کتاب
معارج الیقین فی اصول الدین نوشته شیخ محمد بن محمد سبزواری از قول پیامبر
اکرم(ص) نقل می کند که فرمودند: گروهی از امّت من در آخرالزمان خواهند آمد
که به مساجد می روند و دور هم می نشینند و در مسجد در مورد محبّت دنیا حرف
می زنند. با آنها ننشینید.(2)
همچنان
که در مورد برخی علمای ریاکار آمده است: مردم را به آخرت ترغیب می کنند و
خود به آن علاقه ای ندارند و مردم را به زهد در دنیا دعوت می کنند ولی خود
زهد نمی ورزند.(3)
در
روایتی دیگر از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است که روزی ایشان در جمع اصحاب
خود به کودکی نگاه کردند و بعد فرمودند: وای بر فرزندان آخر الزمان به سبب
پدرانشان. به ایشان عرض شد: به سبب پدران مشرک و کافرشان؟ فرمودند: نه! از
پدران مسلمانشان که هیچ چیزی از واجبات را به آنها یاد نمی دهند و اگر آنها
خود بخواهند فرا بگیرند نیز منعشان می کنند و به جای آن به کمترین چیز از
دنیا برای فرزندانشان راضی می شوند.(4)
پیامبر اکرم(ص) در روایتی در بیان حال همه مردم و نه فقط مسلمانان آخرالزمان می فرمایند: «زمانی
بر مردم خواهد آمد که چهره شان چهره انسانی و قلوبشان قلوب شیطانی است.
مانند گرگ های بیابانی خون می ریزند، از کارهای بد یکدیگر را نهی نمی کنند.
اگر آنها را تبعیت کنی، تو را به تردید می اندازند، اگر برایشان
حرف بزنی، تو را تکذیب می کنند و اگر از نزد آنها بروی، بد تو را می گویند.
سنت الهی نزد آنان بدعت و بدعت نزد آنان سنّت است. انسان حلیم در چنین
جامعه ای فریب خورده دانسته می شود و فریب دهندگان، انسان های حلیم معرفی
می شوند. مؤمن بین آنها مستضعف است و فاسق و گنهکار، محترم... پناه بردن به
آنها عین پشیمانی، عزتمندی با آنها عین ذلّت و خواستن از آنها عین فقر
است.(5)
ایشان در بیان دیگری می فرمایند: «زمانی
بر مردم خواهد آمد که شکم هایشان خدای آنهاست و زنان قبله آنان و
دینارهایشان دین آنان و شرفشان، متاع خرید و فروش آنهاست. از ایمان جز اسم
آن و از اسلام جز آداب آن و از قرآن جز تدریس آن چیزی نمی ماند. مساجد آنها
آباد و قلوبشان از هدایت ویران است. دانشمندانشان بدترین مخلوقات روی زمین
محسوب می شوند. برخی در آخرالزمان قرآن می خوانند امّا قرآن به قلوب آنها
راه ندارد. «لا یجاوز ایمانهم حناجرهم» یعنی ایمان از حنجره هایشان عبور نمی کند.(6)
علاوه
بر شاخصه ارزشمندی دنیا در زندگی مردم آخرالزمان که ناشی از کم توجهی آنها
به آخرت می باشد، شاخصه دیگر این مردم، با توجه به روایات وارده، نجات
یافتن عدّه ای در آخرالزمان از شر دنیا و گرفتاری های آن است. این افراد
اگر چه در اقلیّت زندگی می کنند و همواره از هر جهت مستضعف اند، امّا در
ایمان خود راسخ اند. در دینداری این گروه سه محور لحاظ شده است:
1. ایمان به غیب:
نگاه اینان به غیب، نگاهی ماورای این دنیاست و غیب در نظر اینان، نه یک
مسأله معرفت شناختی بلکه یک حقیقت هستی شناختی است. همچنان که در برخی
روایات، غیب را مسأله وجود حضرت بقیة الله الأعظم(عج) دانسته اند و ایمان
آورندگان به غیب در آخرالزمان، ثابتان در امر غیبت حضرتش معرفی شده اند.
از
همین جهت است که پیامبر اکرم اسلام(ص) در وصف این گروه از مردم آخرالزمان
در روایتی به حضرت علی(ع) می فرمایند: یا علی! عجیب ترین افراد در ایمان و
بزرگترین آنها در ثواب، قومی هستند که در آخرالزمان می آیند. پیامبر
اکرم(ص) را ندیده اند و امام نیز از نظر آنها پنهان است و آنان در سیاهی به
روشنی ایمان می آورند (یا از روی نوشته ها ایمان می آورند.(7)
2. سختی در دینداری:
ویژگی دیگر مردم آخرالزمان، دینداری در آخر الزمان است که در روایات آمده
است که توجه و تقیّد به دینداری جزء سخت ترین کارهاست و دینداران در نهایت
مشقّت، دین خود را حفظ می کنند و البته خداوند نصرت خود را بر مقیّدان به
دینداری در آخر الزمان فرو خواهد فرستاد.
3. انتظار ظهور منجی:
عقیده به ظهور منجی در عقاید اسلامی، وسعت فوق العاده ای دارد و به عنوان
یک عقیده زیر بنایی شناخته شده است و تنها یک مذهب از مذاهب اسلامی معتقد
به این امر نیستند بلکه در تمامی فرق اسلامی این بحث ریشه دارد به طوری که
مردم آخرالزمان تشویق برای انتظار فرج گشته و عامل نجات از فتنه های آخر
الزمان را فرج منجی خوانده اند.
پیامبر
اکرم(ص) در سال دهم هجرت در غدیر خم در آن اجتماع بی نظیر که از سراسر
بلاد اسلامی و از همه اقشار و صفوف حضور داشتند، 4 بار نام مبارک آن حضرت
را در خطبه معروف غدیر طرح نمود و فرمود: «... آگاه باشید که آخرین خلیفه
از ما، قائم آل محمد(ص) است» و سپس در چند جمله پشت سر هم، صفات و ویژگی
های آن حضرت را چنین تبیین فرمود: اوست غلبه کننده بر ادیان، انتقام گیرنده
ظالمان، او فاتح دژها و منهدم کننده آنهاست. او وارث دانش ها و حاکم بر
ادراکهاست. او ولی خدا بر روی زمین است و بالاخره او کسی است که تمام
گذشتگان، ظهور او را پیشگویی کرده اند.(8)
در
مورد حتمی بودن ظهورش، حضرت محمد(ص) فرموده اند: اگر از زمان فقط یک روز
باقی مانده باشد، خداوند مردی از اهل بیت مرا بر می‌انگیزد تا زمین را پر
از عدل کند همچنان که از جور پر شده باشد.(9)
پی‌نوشت‌ها:
1. سبزواری، محمد بن محمّد، معارج الیقین فی اصول الدین، تحقیق علاء آل جعفر، موسسه آل البیت، 1413ق، ص131. مستدرک حاکم، ج4، ص315.
2. همان، ص179 و 356. مجموعه ورّام، ج1، ص69.
3. دیلمی، حسن بن ابی الحسن، اعلام الدین فی صفات المؤمنین، موسسه آل البیت، ص90. تنبیه الخواطر، ج1، ص301.
4. معارج الیقین، ص285، مستدرک الوسائل، ج15، ص116، ح1770.
5. مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج22، ص453.
6. المکتبة الشاملة، صحیح کنوز السنة النبویّة، السنن الکبری للنسائی.
7. معارج الیقین، ص508. خصال ص594. من لایحضره الفقیه، ج4، ص366. مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج52، ص125، ح12.
8. بحارالأنوار، همان، ج51، ص109.
Fars.Mashregh
۰۸
آبان