حدیث 9/ چه کسانی که در گرفتارى صبور و در آسایش شاکرند؟

امام صادق(ع): سزاوار است مؤمن، در سختى ها با وقار، در گرفتارى صبور، در آسایش شاکر و به روزى خداوند قانع باشد.

امام جعفر صادق علیه‌السلام: سزاوار است مؤمن هشت خصلت داشته باشد:
در سختى ها با وقار، در گرفتارى صبور، در آسایش شاکر و به روزى خداوند قانع باشد، به دشمنان ستم نکند، از دوستان کینه و دشمنى به دل نگیرد، بدنش از او در رنج و مردم از او در آسایش باشند.

متن حدیث:

یَنْبَغى لِلْمُؤْمِنِ اَنْ یَکونَ فیهِ ثَمانى خِصالٍ: وَقورا عِنْدَ الهَزاهِزِ ،صَبورا عِندَ البَلاءِ، شَکُورا عِنْدَ الرَّخاءِ، قانِعا بِما رَزَقَهُ اللّه، لایَظْلِمُ الاَعْداءِ، وَ لایَتَحامَلُ لِلاَْصْدِقاءِ، بَدَنُهُ مِنْهُ فى تَعَبٍ وَ النّاسُ مِنْهُ فى راحَةٍ.

حدیث 8/ لقمان همنشینی در چه مجالسی را به پسرش سفارش کرد؟

اى پسرم! مجالس را با دو چشمانت، آگاهانه انتخاب کن. پس اگر گروهى را دیدى که خدا را یاد مى‌کنند، همراهشان بنشین.

امام جعفر صادق علیه‌السلام: لقمان به پسرش گفت:  اى پسرم! مجالس را با دو چشمانت، آگاهانه انتخاب کن. پس اگر گروهى را دیدى که خدا را یاد مى‌کنند، همراهشان بنشین.

زیرا اگر عالم باشى، هم دانشت به تو سود مى رساند و هم آنهابر دانشت مى‌افزایند، و اگر نادان باشى، تو را دانش مى‌آموزند و چه بسا خداوند بر آنان نظر رحمت افکنَد، پس تو را نیز در بر گیرد.

متن حدیث: 

الإمام الصادق علیه السلام: قالَ لُقمانُ لاِبنِهِ: یا بُنَیَّ، اِختَرِ المَجالِسَ حدیث عَلى عَینَیکَ، فَإِن رَأَیتَ قَوماً یَذکُرونَ اللّه َ فَاجِلس إلَیهِم، فَإِنَّکَ إن تَکُ عالِماً یَنفَعکَ عِلمُکَ و یَزیدوکَ عِلماً إلى عِلمِکَ، وإن تَکُ جاهِلاً یُعَلِّموکَ، و لَعَلَّ اللّه َ أن یُطلِعَهُم بِرَحمَةٍ فَتَعُمَّکَ مَعَهُم.

«قصص الأنبیاء، ص 190 ح 238 - بحار الأنوار، ج 13 ، ص 417 »

حدیث 7/ توصیه پیامبر(ص) درباره چهار چیزی که هدر می‌رود

پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله در سفارشی به امام علی(ع) چهار چیزی را که به هدر می‌رود را بیان فرموده‌اند.

پیامبر اکرم حضرت محمد صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله - خطاب به امام على علیه‌‏السلام فرمودند: اى على! چهار چیز، هدر مى‏‌رود: خوردن پس از سیرى، افروختن چراغ در شب مهتابى، کاشتن در شوره‏ زار، و نیکى کردن به کسى که شایسته آن نیست.

متن حدیث:

رسول اللّه‏ صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم- لِعَلِیٍّ علیه‏‌السلام: یا عَلِیُّ، أربَعَةٌ یَذهَبنَ ضَیاعاً: الأَکلُ عَلَى الشِّبَعِ، وَالسِّراجُ فِی القَمَرِ، وَالزَّرعُ فِی السَّبَخَةِ، وَ الصَّنیعَةُ عِندَ غَیرِ أهلِها.

«من‌لایحضره‌الفقیه، ج 4، ص 373 -دانش نامه احادیث پزشکی، ج 2 ،ص 98»

حدیث 6/ نیتهایی که موجب جاودانگی اهل بهشت می شود

امام صادق علیه‌السلام: اهل بهشت بدان جهت در بهشت جاودانند که قصد آنها این بوده اگر همیشه در دنیا باقی باشند، براى همیشه خدا را اطاعت نمایند.

از امام جعفر صادق علیه‏‌السلام درباره جاودانگی در بهشت و دوزخ سوال شد، ایشان فرمودند: اهل دوزخ بدان جهت در دوزخ جاودانند که در دنیا نیّت آنها این بوده چنانچه همیشه در دنیا بمانند، خداوند را نافرمانى کنند.
و اهل بهشت بدان جهت در بهشت جاودانند که قصد آنها این بوده اگر همیشه در دنیا باقی باشند، براى همیشه خدا را اطاعت نمایند.
بنابراین، به خاطر نیت ها است که  این دو گروه جاودانگى یافته‌اند. آن‏گاه حضرت گفتار خداوند را تلاوت کردند: «بگو هر کسی طبق نیت خود عمل مى‏‌کند».

 متن حدیث:

عن ابی‌هاشم قال سالت اباعبدالله علیه‌السلام عن الخلود فی الجنة و النار قال:
إِنَّما خُلِّدَ أَهلُ النّارِ فِى النّارِ لأَِنَّ نیّاتَهُم کانَت فِى الدُّنیا أَن لَو خُلِّدُوا فیها أَن یَعصُوا اللّه‏َ أَبَدا وَ إِنَّما خُلِّدَ أَهلُ الجَنَّةِ فِى الجَنَّةِ لأَِنَّ نیّاتَهُم کانَت فِى الدُّنیا أَن لَو بَقُوا فیها أَن یُطیعُوا اللّه‏َ أَبَدا فَبِا النِّیّاتِ خُلِّدَ هؤُلاءِ وَهؤُلاءِ ثُمَّ تَلا قَولَهُ تَعالى: « قُل کُلٌّ یَعمَلُ عَلى شاکِلَتِهِ »

«علل الشرایع، جلد2، صفحه 210»

حدیث 5/ هر که سه چیز را به ناحق بخواهد، از سه چیز به حق محروم گردد

امام جعفر صادق علیه‌السلام فرموده‌اند هر که سه چیز را به ناحق بخواهد، از سه چیز به حق محروم گردد.

امام جعفر صادق علیه‌السلام: هر که سه چیز را به ناحق بخواهد، از سه چیز به حق محروم گردد:
1- هر که دنیا را به ناحق بخواهد، از آخرت حقیقتا محروم می‌گردد.
2- هر که به ناحق ریاست طلب کند، از طاعت زیردستان، به حق محروم می‌شود.
3- هر که به ناحق مالی را بخواهد، از ماندگار بودن آن مال به حق محروم گردد.

متن حدیث:

من طلب ثلاثة بغیر حق حرم ثلاثة بحق: من طلب الدنیا بغیر حق حرم الاخرة بحق، و من طلب الریاسة بغیر حق حرم الطاعة له بحق و من طلب المال بغیر حق حرم بقاءه له بحق.

«تحف‌العقول، صفحه 335»

حدیث 4/ جملاتی که امام علی(ع) هنگام عبور از قبرستان به کمیل گفتند

دارایى با خرج کردن کم مى‌‏شود، امّا دانش با انفاق زیاد مى‏‌گردد و دست پرورده مال و ثروت با از بین رفتن آن، از بین مى‏‌رود.

امام على علیه‌‏السلام دست کمیل بن زیاد راگرفت و او را به سوى گورستان برد و چون به صحرا رسید، آهى از نهاد برکشید و به او فرمود: اى کمیل! دانش بهتر از دارایى است؛ زیرا دانش از تو نگهبانى مى‏‌کند امّا از دارایى تو باید نگهبانى کنى، دارایى با خرج کردن کم مى‌‏شود، امّا دانش با انفاق زیاد مى‏‌گردد. و دست پرورده مال و ثروت با از بین رفتن آن از بین مى‏‌رود.(احترام و موقعیت اجتماعى خود را از دست مى‏‌دهد).

متن حدیث:

لِکُمَیلٍ لَمّا أخَذَ بِیَدِهِ وأخرَجَهُ إلَى الجَبّانِ فلَمّا أصحَرَتَنَفَّسَ الصُّعَداءَ وقالَ: یا کُمَیلُ ، العِلمُ خَیرٌ مِنَ المالِ، العِلمُ یَحرُسُکَ وأنتَ تَحرُسُ المالَ ، والمالُ تَنقُصُهُ النَّفَقَةُ ، والعِلمُ یَزکو عَلَى الإنفاقِ ، وصَنیعُ المالِ یَزولُ بِزَوالِهِ .

«نهج البلاغه،حکمت 147- النهایه، ج3،ص236»

حدیث 3/ سخن امام علی(ع) درباره راه دوام روزی

  

امام علی علیه‌السلام فرموده‌اند هر که نعمت‌های خداوندی بر او افزون شود، اگر وظایف خود در برابر مردم را انجام دهد آن نعمت‌ها را پایدار خواهد کرد.

امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام به جابربن عبدالله انصاری فرمود: ای جابر! هر که نعمت‌های خداوندی بر او افزون شود و بهره بیشتری یابد، رویکرد و رجوع مردم به او برای رفع نیاز هم بیشتر می‌شود.
پس اگر آنچه خدا بر او واجب کرده انجام دهد، نعمت‌ها را پایدار خواهد کرد. و اگر در انجام دادن وظیفه الهی خود کوتاهی کند آن نعمت‌ها را در معرض زوال و نیستی قرار داده است. 

 متن حدیث:

قال الامام علی - علیه السلام -: یا جابِرُ! مَن کَثُرَت نِعَمُ اللهِ عَلَیهِ کَثُرَت حَوائِجُ النّاسِ اِلَیهِ فَمَن قامَ للهِ فیهَا بِمَا یجِبُ عَرَّضَهَا لِلدَّوَامِ وَ البَقاءِ وَ مَن لَم یقُم فیها بِمَا یجِبُ عَرَّضَهَا لِلزَوالِ وَ الفَناءِ.

«تفسیر منسوب به امام عسکری(ع)،ص403-نهج البلاغه،ح373»

حدیث 2 مسجدی که روزی اهل زمین دلبسته آن می‌شوند

امام علی علیه‌السلام: زمانى فرا خواهد رسید که مسجد کوفه محلّ نماز یکى از فرزندانم، مهدى، و نمازگاه همه مؤمنان شود و هیچ مؤمنى بر روى زمین باقى نمى‏‌ماند، مگر این که در آن مسجد است و یا دل‏بسته اوست.

اَصبغ بن نُباته می‌گوید: روزی پیرامون امیرمؤمنان علیه‌السلام، در مسجد کوفه نشسته بودیم که فرمود: «اى کوفیان! خداوند، فضیلتى به شما ارزانى داشته که به دیگران نداده است و آن، مصلّاى شماست که خانه آدم و نوح و ادریس علیهم‌‏السلام و محلّ نماز ابراهیم خلیل و برادرم خضر علیهم‌السلام و نیز نمازگاه من است.
این مسجد، از جمله چهار مسجدى است که خداوند عزوجل آنها را براى اهل مسجد، برگزیده است و گویا من آن را همانند مُحرمى در دو جامه سپید مى‏بینم که در روز رستاخیز، آورده شده است که اهل خود و کسانى را که در آن نماز مى‌‏گزارند، شفاعت مى‏‌کند و شفاعتش هم رد نمى‏‌شود و روزگارى خواهد آمد که حجر الأسود درآن نصب مى‏‌شود.
بى‏ تردید، زمانى فرا خواهد رسید که آن جا محلّ نماز یکى از فرزندانم، مهدى، و نمازگاه همه مؤمنان شود و هیچ مؤمنى بر روى زمین باقى نمى‏‌ماند، مگر این که در آن مسجد است و یا دل‏بسته اوست.
پس آن را وا مگذارید و با نماز خواندن در آن، به خداى عز و جل نزدیک شوید، و براى برآمدن نیازهایتان، بِدان رو کنید که اگر مردم برکت آن را بدانند، اگر چه چهار دست و پا بر روى برف و یخ، از هر سو بدان روى مى‌آورند.

متن حدیث:

کتاب من لا یحضره الفقیه عن الأَصبَغ بن نُباتة:
بَینا نَحنُ ذاتَ یَومٍ حَولَ أمیرِالمُؤمِنینَ علیه ‏السلام فی مَسجِدِ الکوفَةِ ، إذ قالَ:
یا أهلَ الکوفَةِ ، لَقَد حَباکُمُ اللّه‏ُ عَزَّوجَلَّ بِما لَم یَحبُ بِهِ أحَدا مِن فَضلٍ : مُصَلّاکُم بَیتُ آدَمَ ، وبَیتُ نوحٍ ، وبَیتُ إدریسَ ، ومُصَلّى إبراهیمَ الخَلیلِ ، ومُصَلّى أخِیَ الخِضرِ علیهم ‏السلام ، ومُصَلّای ، وإنَّ مَسجِدَکُم هذا لَأَحَدُ الأَربَعَةِ المَساجِدِ الَّتِی اختارَهَا اللّه‏ُ عَزَّوجَلَّ لِأَهلِها ، وکَأَنّی قَد اُتِیَ بِهِ یَومَ القِیامَةِ فی ثَوبَینِ أبیَضَینِ یَتَشَبَّهُ بِالمُحرِمِ ، ویَشفَعُ لِأَهلِهِ ولِمَن یُصَلّی فیهِ فَلا تُرَدُّ شَفاعَتُهُ ، ولا تَذهَبُ الأَیّامُ وَاللَّیالی حَتّى یُنصَبَ الحَجَرُ الأَسوَدُ فیهِ .
ولَیَأتِیَنَّ عَلَیهِ زَمانٌ یَکونُ مُصَلَّى المَهدِیِّ مِن وُلدی ، ومُصَلّى کُلِّ مُؤمِنٍ ، ولا یَبقى عَلَى الأَرضِ مُؤمِنٌ إلّا کانَ بِهِ أو حَنَّ قَلبُهُ إلَیهِ ، فَلا تَهجُروهُ ، وتَقَرَّبوا إلَى اللّه‏ِ عَزَّوجَلَّ بِالصَّلاةِ فیهِ ، وَارغَبوا إلَیهِ فی قَضاءِ حَوائِجِکُم ، فَلَو یَعلَمُ النّاسُ ما فیهِ مِنَ البَرَکَةِ لَأَتَوهُ مِن أقطارِ الأَرضِ ولَو حَبوا عَلَى الثَّلجِ.

«من لایحضره الفقیه،ج 1 ص 231- الأمالی صدوق،ص 298 - بحار الأنوار، ج 100 ص 389 »

آواز عاشقانه

             

آواز عاشقانه ی ما در گلو شکست
حق با سکوت بود ، صدا در گلو شکست
دیگر دلم هوای سرودن نمی کند
تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست
سربسته ماند بغض گره خورده در دلم
آن گریه های عقده گشا در گلو شکست
ای داد، کس به داغ دل باغ دل نداد
ای وای ، های های عزا در گلو شکست
آن روزهای خوب که دیدیم ، خواب بود
خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست
" بادا " مباد گشت و " مبادا " به باد رفت
" آیا " ز یاد رفت و " چرا " در گلو شکست
فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند 

 نفرین و آفرین و دعا در گلو شکست
تا آمدم که با تو خداحافظی کنم
بغضم امان نداد و خدا .... در گلو شکست

Qeysar.ir

محمد صادق

دلشرم

سیاه مشق محمد صادق

از نخبگان و دانشمندان ایرانی در امریکا

انگار سهم ما شد، در خویشتن تنیدن

زندان خویش بودن، بی حسرت پریدن

 

بارانی از ستاره، محبوس ابر تیره

خورشید سوگوار مهتاب را ندیدن

 

سقفی کشیده شد تا بی‌آسمان بمانیم

ماییم و موج سودا، در گوشه‌ای خزیدن

 

هر شب صدای تیشه از بیستون نیامد

با این سکوت ماندیم مشغول آرمیدن

 

در هست و نیست ماندیم همراه هم‌قطاران

دل‌خوش به بودن خود بی‌مقصد و رسیدن

 

زخم زبان شنیدیم از لحظه‌های رفته

گوش کر دل ما لبریز ناشنیدن

 

دردا عجیب دردی بی‌دردی زمانه

خواب سراب دیدن، طرح عبث کشیدن

 

باید که گل برافشاند از عاشقی سخن گفت

شاید که سهم ما شد، نور از ستاره چیدن

 

ناز نگاهت ای عشق کافی‌ست تا ببینی

از تو به یک اشاره، از ما به سر دویدن